این بنا که از بالا به آن می‌نگرید مقبره ی شیخ زین الدین علی بن رُستم است.
که 800 سال از عمر آن می‌گذرد.بر لوح فیروزه ای سنگ مزار ایشان چنین نوشته:
وفات شهید مفخر المشایخ زین الدین علی بن شیخ تاج الدین رُستم بن محمد بن…
به احتمال قریب به یقین نام روستا از نام پدر وی برداشته شده است. از علی بن رستم به جز نام و تاریخ چیز دیگری نمی‌دانیم اما صددرصد امام زاده نبوده و از لقب وی (مفخّر المشایخ) اینچنین برمی آید که در بین علما صاحب علم و فضیلت بالایی بوده و نزد اهالی مورد احترام بوده است.زیرا که بر روی سنگ مزار وی سازه ای این چنین زیبا بنا نهاده اند.
این بقعه از مصالح باستانی ایران سنگ و ساروج ساخته شده رودخانه ای پربرکت در پای آن جاریست و روبه روی آن چناری بسیار کهنسال است که پیر تر از سن آرامگاه میباشد پس این احتمال نیز وجود دارد که سن مقبره حتی از وفات وی نیز قدیمی تر باشد.با وجود این اِلِمان های مهم (درخت پیر،آب جاری) صددرصد این مکان نزد مردمان این دیار مورد ستایش بوده است.
گرچه مرور زمان، باران و برف چروک بر چهره ی او پدید آورده است اما همچنان استوار است از داخل که نگاه می‌کنید کاملا سالم مانده است.
متاسفانه حدود پانزده سال پیش این سنگ قبر زیبا که عکس آن را در صفحه ی بعد می بینید و هرچه زیر آن بود باهم توسط سوداگران گنج به تاراج رفت. خوشبختانه خاصیت ذات نیکو این چنین است که هرچه را هم که بخواهند ببرند تا دنیا دنیاست این مکان خاص و قدیمی برای مردم روستا دارای اهمیت است. هنوز هر سال محرم عَلَم رو اینجا میارن…
پ.ن: شیخ از واژه هایی است که در طول تاریخ معانی و کاربردهای متفاوتی داشته است علاوه بر اشاره به شخصیت دینی گاهی به عالم و دانشمند نیز گفته می‌شود.
عکس از m.pirzadeh@
